1900 Italian L. Lombardo Difa Ming, ceramiczne kondensatory dielektryczne. W późnych 1930-ach odkryto, że ceramika tytanianowa może wzrastać wykładniczo jako stała dielektryczna, a zatem tworzyć tańsze ceramiczne kondensatory dielektryczne.

1940 po tym, jak odkryto, że głównym surowcem są kondensatory ceramiczne BaTiO3 (tytanian baru) posiadające właściwości izolacyjne po uruchomieniu kondensatora ceramicznego w urządzeniu elektronicznym, które spełniają zarówno małe, jak i wysokie wymagania wojskowe. Podczas gdy ceramiczny kondensator warstwowy około 1960 roku zaczął się rozwijać jako towar. W 1970 roku, wraz z postępem hybrydowych układów scalonych, komputery i przenośne urządzenia elektroniczne również będą się szybko rozwijać i staną się niezbędnymi komponentami w sprzęcie elektronicznym. Całkowita liczba ceramicznych kondensatorów dielektrycznych stanowi około 70% rynku kondensatorów.

Klamka kondensator